Η γενική αρχή της ηπιότερης φορολογικής κύρωσης, ως απορρέουσα από τις αρχές του κράτους δικαίου και της αναλογικότητας, βρίσκει συνταγματικό έρεισμα στις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 1 και 25 παρ.1. Συγχρόνως, αποτελεί γενική αρχή του ενωσιακού δικαίου που απορρέει από τις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των Κρατών Μελών, κατοχυρώνεται δε ρητά στο άρθρο 49 παρ. 1 εδ. β΄ του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής  Ένωσης (Χ.Θ.Δ.Ε.Ε.). Η αρχή ως γενική αρχή του ενωσιακού δικαίου βρίσκει εφαρμογή σε υποθέσεις επιβολής φορολογικών κυρώσεων που παρουσιάζουν επαρκή σύνδεσμο με το ενωσιακό δίκαιο, όπως οι φορολογικές κυρώσεις που επιβάλλονται βάσει της νομοθεσίας για το Φ.Π.Α.

Με τις υπ' αριθμ. 146-149/2025 αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, κρίθηκε ότι διατάξεις του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού (ν. 4067/2012, ΦΕΚ Α' 79/2012) αντίκεινται στο Σύνταγμα, διότι δυνάμει αυτών παρέχονται κίνητρα προσαυξήσεων στον συντελεστή δόμησης και το ύψος με οριζόντιο τρόπο, χωρίς δηλαδή να εντάσσονται στον τοπικό πολεοδομικό σχεδιασμό της κάθε περιοχής, όπως απαιτεί το άρθρο 24 του Συντάγματος. Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο επανέλαβε την πάγια νομολογία του, σύμφωνα με την οποία οι όροι δόμησης πρέπει να καθορίζονται σε τοπικό επίπεδο και όχι με γενικής εφαρμογής διατάξεις νόμου. Αυτό διότι στον τοπικό σχεδιασμό σταθμίζονται οι συνέπειες στο οικιστικό περιβάλλον της

Η ηθική και η δεοντολογία συνδέονται άρρηκτα και συνιστούν θεμελιώδεις πυλώνες για τη διασφάλιση της ποιότητας της Δημοκρατίας, καθώς και για την προαγωγή μίας σύγχρονης, χρηστής και αποτελεσματικής δημόσιας. Η σύμφωνη με το δίκαιο δράση είναι εκ των ων ουκ άνευ, αλλά αποτελεί το minimum της ηθικής συμπεριφοράς. Η ηθική και η δεοντολογία είναι κάτι περισσότερο από το ισχύον δίκαιο. Υπό αυτό το πρίσμα, θα ήταν χρήσιμο, στο σημείο αυτό, να γίνουν ορισμένες εννοιολογικές διευκρινίσεις. Ποια η έννοια της ηθικής και ποια της δεοντολογίας; Η ηθική είναι η ατομική ευθύνη, η οποία βασίζεται στην αυτονομία της βούλησης και εκφράζεται μέσω μίας

Η Αρχή ne bis in idem, θεμελιώδης νομική εγγύηση, προστατεύει το δικαίωμα να μην διώκεται κανείς για την ίδια πράξη όταν υπάρχει ήδη αμετάκλητη αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου. Η αρχή αυτή κατοχυρώνεται στο άρθρο 4 του Πρωτοκόλλου 7 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), το οποίο προβλέπει ότι: «1. Κανένας δεν μπορεί να διωχθεί ή καταδικασθεί ποινικά από τα δικαστήρια του ίδιου κράτους, για μια παράβαση για την οποία ήδη αθωώθηκε ή καταδικάσθηκε με αμετάκλητη απόφαση σύμφωνα με τον νόμο και την ποινική δικονομία του κράτους αυτού. 2. Οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου δεν εμποδίζουν την επανάληψη της διαδικασίας, σύμφωνα με

Στις 13 Μαρτίου 2024 δημοσιεύθηκε ο νόμος 5094/2024 (Α’ 39), με τον οποίο διαμορφώθηκε το νομικό πλαίσιο για την εγκατάσταση και τη λειτουργία στην Ελλάδα ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης της αλλοδαπής με τη μορφή παραρτημάτων Νομικών Προσώπων Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (Ν.Π.Π.Ε.). Πρόκειται για μια από τις σπουδαιότερες (αν όχι τη σπουδαιότερη) μεταρρυθμίσεις στη νεότερη ελληνική ιστορία, καθώς η διεθνοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης θα οδηγήσει σε αναβάθμιση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, σε εναρμόνιση με τα διεθνή και ευρωπαϊκά ακαδημαϊκά πρότυπα, επιτρέποντας προοδευτικά την παλιννόστηση των Ελλήνων επιστημόνων, που τις προηγούμενες δεκαετίες εξωθήθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα μας, αναζητώντας καλύτερες ακαδημαϊκές και επαγγελματικές ευκαιρίες στο

Σκοπός του ν. 4935/2022 είναι η παροχή φορολογικών κινήτρων στις εταιρείες που δημιουργούνται με μετασχηματισμούς, όπως συγχωνεύσεις, διασπάσεις/μετατροπές και εισφορά ατομικής επιχείρησης σε υφιστάμενη ή νέα εταιρεία, έτσι ώστε να προωθήσει την καινοτομία και την υγιή ανταγωνιστικότητα. Οι διατάξεις του νόμου εφαρμόζονται σε όλες τις μορφές εταιρικών μετασχηματισμών που προβλέπονται στο άρθρο 1 του ν. 4601/2019, ήτοι συγχώνευση, διάσπαση και μετατροπή. Περαιτέρω, πεδίο εφαρμογής του νόμου ήταν και ειδικότεροι μετασχηματισμοί που προβλέπονταν σε αναπτυξιακούς και φορολογικούς νόμους, όπως το ν.δ. 1297/1972, ο ν. 2166/1993 και ο ν. 4172/2013, οι οποίοι έχουν πλέον καταργηθεί. Στην περίπτωση μετασχηματισμού επιχείρησης, παρέχεται στη νέα εταιρεία το